بررسی و تحلیل پدیدار شناسایی تجربه درد در سه خرده فرهنگ در ایران

مقدمه:انسان از دیرباز با پدیده درد خود را همراه می دیده و همواره در صدد یافتن راه هایی جهت تسکین و یا تخفیف درد بوده است. با همه پیشرفت های شگفت انگیزی که در این عرصه تاکنون حاصل شده است هنوز هم تحقیق پیرامون درد از اولویت های اساسی در علوم پزشکی است. هدف اصلی این مطالعه کشف معنای تجربه درد بعد از اعمال جراحی شکم در سه خرده فرهنگ کشور می باشد که با یک رویکرد تحقیق کیفی همراه گردیده است.مواد و روش کار: به منظور درک تجربه زنده درد بیماران بعد از اعمال جراحی شکم از روش پدیدارشناسی تفسیری استفاده گردید. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه سازمان یافته، مشاهده هدفمند و استفاده از نوشتار و روش تجزیه و تحلیل داده ها روش تجزیه و تحلیل پدیدار شناسانه بنر بود.یافته ها: از مجموع مصاحبه های انجام شده با 15 شرکت کننده خرم آبادی، 13 شرکت کننده تهرانی و 8 شرکت کننده گرگانی و تجزیه و تحلیل اشتراکات و افتراقات چهار درونمایه استحصال گردید. تحت الشعاع قرار گرفتن درد بعد از عمل جراحی نسبت به درد اولیه، نیاز به حمایت، افزایش روحیه معنوی و توسل به خداوند و ائمه اطهار و احساس عدم درک مناسب و مداخله به موقع گروه درمان از درد بیمار از درونمایه های استحصال شده این تحقیق می باشد.نتیجه گیری: اگر چه درد پدیده ای ذهنی منحصر به فرد و فرهنگی است و واکنش به درد شدیداً تحت تأثیر ارزش ها و فرهنگ افراد می باشد، اما الگوی مواجهه با درد در خرده فرهنگ های تحت مطالعه تفاوت آشکاری نشان نداد. به عبارت دیگر فرهنگ ملی- اسلامی ایران به عنوان یک فرهنگ غالب خرده فرهنگ های دیگر را تحت الشعاع خود قرار داده و لذا درونمایه های استحصال شده تفاوت قابل ملاحظه ای در این خرده فرهنگ ها نشان نداده است.